هیچ وقت خانواده ی مذهبی نداشتم،اما محرم ها بوی دیگری داشت ...

جمع میشدیم و نذری میپختیم و پخش میکردیم ...

همه کسانی که اهل مشروب و ورق و پارتی و ... بودن،آن یک ماه را کنار میگذاشتند و کنار بقیه سینه میزدند... 

حتی آقای میمِ دائم الخمر همان یک ماه را تصمیم به ترک الکل میگرفت...

بگذریم که هیچ وقت نشد...

مادربزرگ که حالا زمین گیر شده ، شب ها من را به مسجد یا به قول خودش مَسجِت و مجلس روضه میبرد...

و حالا...

رنگ و بوی مجالس و هیئت ها و دسته ها خیلی تغییر کرده...

پسر و دخترهایی که از این فرصت برای شماره دادن و خودنمایی استفاده میکنند...

مداحی های مزخرفی که وقتی خوانده میشود آدم را به جای گریه و تفکر ،به خنده می اندازد...

تعزیه هایی که مردم در حال خندیدن و فیلم برداری و حتی دست زدن و قر دادن هستند...

کم کم دیگر چیزی از محرم و عاشورا هم نخواهد ماند...

و تمایلات من و امثال من با دیدن این افتضاحات طبعا کمتر و کمتر و کمتر خواهد شد...